Za chwilę zacznie się adwent, piękny czas wyczekiwania, przygotowań, wzruszeń, emocji. Ja w tym roku  przeżyłam już to wszystko… w listopadzie. 

Był czas przygotowań – pakowanie, logistyka, plan A, plan B …

Było wyczekiwanie- doping, wsparcie, moc, modlitwa, bo w tej sztafecie, jaką jest poród, potrzeba dużo siły, zwłaszcza  na ostatniej prostej… A sztafetowa pałeczka w moich rękach.

Było mnóstwo emocji, śmiechu, wzruszeń. 

I tak niepostrzeżenie zaczął się grudzień. Tegoroczny adwent będzie dla mnie inny niż wszystkie, na pewno wyjątkowy. Uczę się na nowo, albo przypominam sobie, taką oto  codzienność…

Ma ona totalnie nowy rytm, czyli czas drzemek, karmienia na żądanie, kupek, zarwanych nocek… Ta rzeczywistość charakteryzuje się ciszą, od czasu do czasu rozerwaną nieznoszącym sprzeciwu komunikatem “JESTEM!!!!” No i w zależności od sytuacji, muszę szybko się zorientować o co chodzi- głód, pielucha, za ciepło, za zimno, chcę się przytulić, do końca nie wiem… Akcja, reakcja, refleks i timing, jak w sztafecie 😉 

Wszystko ma swój niepowtarzalny zapach noworodka, płynu do płukania, emolientów, do tego jakiś taki spokój, spowolnienie, zmęczenie, słabość, bo tu i ówdzie jeszcze boli (zakwasy po sztafecie), ale przede wszystkim miłość do tego Małego Człowieczka, o bardzo małych stopach. 

No więc Kochana Odlotowa Mamo, pewnie trochę czasu mi zajmie ogarnięcie nowej rzeczywistości, połogu, zadbania o siebie, by wrócić do sił. Stąd pewnie mniej będzie mnie tu, bym mogła być więcej gdzie indziej. Taką podjęłam decyzję, bo to taki wyjątkowy czas w moim życiu i życiu mojej rodziny (całkiem już sporej drużyny 2+4 i pies), ale kto jak nie Ty… Wiem, że to rozumiesz. 

Dziękuję za wsparcie, doping i modlitwę. Życzę Tobie pięknego adwentu, z ogromem miłości, wyczekiwaniem, radością i emocjami, które sprawią, że serce zabije Ci mocniej, jak mi po mojej “listopadowej sztafecie” 😉